در امتداد رسیدن

انقلاب بیش از هر چیز زاییده دو نیرو است. یکی انزجار از شرایط فعلی و دیگری داشتن چشم اندازی زیبا از آینده که صرفا با انقلاب میتوان به آن رسید. در واقع تلاش همه انتقلابیون در هر جای دنیا را میتوان نشات گرفته از این دو نیرو دانست. برای شناخت جنس این دو نیرو در ایران دهه پنجاه، باید جامعه ایرانی آن زمان را بازشناخت. سیستم حکومتی قبل از انقلاب یا به طور دقیق تر شخص "محمد رضا شاه"، اعمال تغییرات اساسی در همه شئونات ایرانیان را لازمه رساندن میهن عقب افتاده، به قافله تمدن میدانستند. اما چگونگی ایجاد تغییرات و در واقع رهنمون ساختن هرجامعه ای به سمت پیشرفت بیش از هر چیز نیاز به شناخت واقعی آن جامعه دارد. این "شناخت عمیق" همان حلقه مفقوده ای است که ابتکاراتی!!!چون جشن "هنر شیراز" و جشن های آنچنانی  "2500" ساله نمونه بارزی از آن است. اگر نیت شاه را از این اقدامات،خیرخواهانه فرض کنیم،ایراد اساسی که به او و اقداماتش وارد است عدم شناخت و حتی عدم تلاش برای شناخت روحیه خاص و ویژه ایرانیان است. سیستم آن زمان هیچ گاه نخواست و نتوانست بفهمد که جامعه دین زده و در بعضی زمینه ها متحجر دهه 50 توانایی هضم برخی  انگاره های غربی را ندارد. برایند کلی این اقدامات را میتوان زدودن نمادهای دینی از پوسته جامعه و نشر اخلاقیات غربی دانست. همین موضوع زمینه را برای "اسلام دوستان" فراهم ساخت و آنها توانستد با مستمسک قر, ...ادامه مطلب