از زنجیرهایم

وقتی تحمل شنیدن چرت و پرت های دیگران رو نداری

وقتی فکر میکنی هیچ غمی ارزش ناراحتی نداره

وقتی به پنهان کردن زخم های درونت افتخار میکنی

وقتی به لبخندهای زورکی دل خوش میکنی

وقتی بلدی اما عمل نمیکنی

وقتی میدونی اما نمیفهمی

.

.

.

وقتی که دیگه خسته میشی از این همه نقاب، از این همه نقش بازی کردن

اون موقع است که اگه بتونی از خودت فاصله بگیری و از روبه رو یا کنار یا بالا به خودت و مشکلاتت نگاه کنی و بفهمی که ای بابا،چقدر حقیر هستن این زنجیرها ،چقدر کوچک هستن این اندوه ها

اون موقع است که میشه بهت گفت آدم.

.

.

.

++دیگری از نظرم گر برود باکی نیست

تو که معشوقی و محبوبی و منظور،مرو...