انتخاب از نوع ایرانی

نمیدانم باید خوشحال باشم یا ناراحت.

انتخابات در ایران جز آن دسته از مفاهیم و مقولات وارداتی است که بر خلاف تصور عده ای،هیچ سنخیتی با واقعیت های جامعه ایرانی نداشته و ندارد.

در اسلام انتخاب حاکم و رهبر،در بدو امر از طرف خدا و بعد از او توسط رسول و در نهایت بر اساس تعالیم شیعی،بر عهده فردی با شرایط خاص است.در همه این موارد نظر امت اسلامی ملاک تشخیص قرار داده نمی شود.

در ایران تا قبل از ورود اسلام،همه حکومت ها از نوع پادشاهی و سلطنتی بوده.ویژگی بارز این نوع حکومت ها نیز در موروثی بودن حق حاکمیت و متعاقب آن بی اثر بودن نظر توده مردم است.

با ورود به قرن بیستم و آشنایی بیشتر ایرانیان با غرب و مکاتب غربی،لزوم ایجاد حکومتی که بر اساس رای و نظر مردم ایجاد شده باشد تشخیص داده شد.ولی پرچم داراین نظریه قشر روشن فکر و فرهیخته ایرانی بود.قشری که علی رغم تاثیر و تاثرات اش بر پوسته مردم ،هیچ نفوذی در کالبد و بافت فکری فرهنگی ایرانیان ندارد.

در نهایت با زمینه سازی های مختلفی که شکل گرفت،حکومتی با اسم و شعائر اسلامی بر روی کار آمد.

حکومتی که بدش نمی آمد به بهانه های مختلف،حق انتخاب حاکمیت را بر عهده عده ای مرجع دینی بگذارد.اما واقعیت های آن زمان اجتماع و نیازهایی که تشخیص داده شد،ترکیبی نا مانوس و بی هویت به نام "جمهوری اسلامی" خلق کرد .

در این شیوه حکومتی،مجلس نماد جمهوریت بود و ولایت فقیه متضمن روح اسلامی تشخیص داده شد.

انتخابات در بحث گزینش موکلان مجلس موجودیت یافت.اما کدام انتخاب؟؟

در همه جای دنیا احزاب مختلف با عناوینی که معرف اولویت ها،چارچوب ها و تمایلات سیاسی آنهاست شکل میگیرند تا مردم بر اساس شناخت خود از این احزاب و سابقه ی آنها،به گزینش و انتخاب دست بزنند.

اما در ایران عملا حزب به خصوصی وجود ندارد.

به مرور زمان یک سری گرایشات درون نظام ایجاد شد که همگی باید متعهد به چارچوب فکری غالب باشند،در غیر این صورت مترود و مغلوب تلفی خواهند شد.

در این میان ضرر اصلی متوجه مردمی است که نمی دانند باید بر اساس چه ملاکی دست به انتخاب بزنند.

آیا صرف تعهد به اسلام یا عدالت محوری و یا اصلاح طلبی میتواند ملاک و شاخص خوبی برای انتخاب باشد؟

مسلما نه!!

مردم ما برای انتخاب فرد اصلح،نیاز به برنامه کاری،که معرف خصوصیات فرد مورد نظر است، دارند.ولی آیا در این چند روز که برای تبلیغات در نظر گرفته شده میتوان به این مهم دست یافت؟

برآیند واقعیت های موجود شرایطی را فراهم میکند که اکنون شاهدش هستیم.

در آستانه هر انتخابات یک جو سراسر هیجان و تشنج شکل میگیرد و نمایندگان چون باید در عرض چند روز افکار مردم را به سمت خویش متمایل کنند،حتی اگر مایل نباشند مجبور هستند شعارهای آنچنانی سر دهند و یا دست به تخریب رقیب بزنند.

مناظره های ریاست جمهوری اخیر نمونه کامل این موضوع است.

به راستی اگر اسباب و ملزومات انتخابات فراهم میشد،ما باز شاهد این بداخلاقی ها و فجایع سال 88 می بودیم؟؟

فجایعی که نتیجه ای جز به عقب راندن مردم و به تعویق انداختن رشد ایشان نداشته و ندارد.

.

.

.

شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد... بنده طلعت آنم که آنی دارد