خوبی برای خوبی یا خوبی برای خدا

"تصور کن" عنوان ترانه ای است از جان لنون.

اگر سرگذشت جان لنون را اندکی ورق بزنیم میتوان فهمید او آدمی صلح طلب،ضد جنگ و بشردوست بوده که البته القاب و عناوین خوب و حائز اهمیتی هستند و اگر کسی با این عناوین شناخته شود باید آدم خوبی باشد.

البته چیزی که میتواند و باید مهم تر باشد نوع نگاه و تفکر و در واقع ایدئولوژی جان لنون به عنوان یک چهره بین المللی است.

برای پی بردن به ماهیت اصلی جان لنون میتوان آهنگ ها و ترانه های او را مورد ارزیابی قرار داد.

معروف ترین ترانه لنون بدون شک همان ترانه "تصور کن" است.

دعوت تان میکنم به خوانش بخش هایی از این ترانه:

تصور کن بهشتی در کار نیست...و جهنمی آن پایین ها وجود ندارد...بالای سرمان فقط آسمان است...و تصور کن همه آدمها فقط برای امروز زندگی میکنند...تصور کن هیچ کشوری وجود ندارد...دلیلی برای کشتن یا مردن نیست...و مذهبی نیز در کار نیست...و همه در صلح زندگی میکنند....تصور کن تمام مردم سهمی از زمین دارند...و تمام زمین قطعه ای واحد باشد.

دنیایی که جان لنون سعی در به تصویر کشیدنش را دارد برای من آشناست و مسلما برای شما نیز باید آشنا باشد.

در واقع دنیای مورد اشاره لنون،همان دنیایی است که خدا وعده اش را داده.

و اگر بخواهیم  پای مذهب مان (تشیع) را نیز به میان بکشیم باید اعتراف کرد این همان دنیایی است که قرار است با ظهور مهدی موعود و به دست او ساخته شود.

پس تصویر ذهنی جان لنون همان تصویری است که سالها و قرن ها قبل منادیان دین در هیئت پیامبران و رسولان راستین الهی سعی در تحقق آن داشته اند.

اما نکته کلیدی این است که جان لنون آدم دین باوری نبود،حتی به ابتداییات دینی نیز پایبند نبوده و میتوان در گوشه و کنار آثارش حتی تمسخر مسیح و مسیحیت را شاهد بود.

میخواهم بگویم آرمان شهر جان لنون ماحصل افکار دینی و خدایی او نبود بلکه برعکس،معلول تفکر اومانیستی و انسان محوری اوست.

حال میتوان پرسید آیا واقعا مهم است که انگیزه اصلی این تفکر چه باشد؟؟

آیا این که ما دغدغه بشریت را داشته باشیم و از جنگ و کشتار و خون ریزی بیزار باشیم کفایت میکند؟؟

آیا این که ما خوبی را برای خود خوبی دوست داشته باشیم و از بدی به خاطر خود بدی متنفر باشیم چیز خوبی است یا بد؟؟

آیا این که ما خدا را از ایدولوژی مان حذف کنیم و در عوض با عقل و منطق خودمان به این نتیجه برسیم که خوبی خوب است و بدی بد،چیز خوبی است یا نه؟؟

بیاییم کمی به این موضوع فکر کنیم.

جای دوری نمی رود.

....

. 

. 

. 

دلتنگ که باشی آدم دیگری میشوی

خشن تر...عصبی تر...کلافه تر... تلخ تر  

و جالب تر این که با اطرافیان هم کاری نداری

همه اش را نگه میداری و دقیقا سر کسی خالی میکنی که دلتنگ اش هستی...