از جایی که در آنیم

همیشه به این فکر کرده ام زمان و مکان و شرایطی که در آن به دنیا امده و بزرگ شده ام تا چه میزان در روحیات و شخصیت و سرنوشت من سهم داشته و تا کجا میتواند اثر گذار باشد.

به این فکر کرده اید که جبر محیطی و جغرافیایی چقدر میتواند بیشتر از همه علوم اکتسابی که ممکن است در طول زندگی کسب کنیم بر آنجه هستیم و خواهیم شد اثر میگذارد؟؟

من میتوانستم در روستایی در منطقه صفر مرزی در غرب کشور به دنیا بیایم که فقر و نبود امکانات و رفاه حداقلی مرا در گردنه کوههای پر از برف با یخچالی بر شانه رها کند تا روزی یا شبی پایم بلغزد و به ته دره پرت شوم و ....

یا میتوانستم طلبه لاغر اندام با ریش مرتب و مبادی آدابی باشم که تفریحش سفر به قم و مشهد و جمکران و وعده صادق هر ساله اش پای فلان عمود پیاده روی اربعین با هم حوزه ای ها باشد و در ۱۶ سالگی ازدواج میکردم و تا قبل از ۳۰‌سالگی پنج شش بچه به جامعه تحویل میدادم و در سر سودای شهادت میپروراندم .

یا میتوانستم خانه ام در خیابان جردن باشد و با پول بابا توی الهیه شرکت صادرات واردات زده باشم و هر شب با مرسدس بنز فول آپشنم اندرزگو را بالا و پایین کنم و دراستانه ۴۵ سالگی هنوز به فکر هم خوابی با داف های ۱۶ ساله ای باشم که شماره هایشان گوشی ام را پر کرده.

یا میتوانستم پدر زحمت کشی باشم که هر روز افتاب نزده سر چهار راه مینشستم و شبها انقدر لای ماشین ها و آدمها پرسه میزدم که چشمان بچه های قد و نیم قدم خوابشان ببرد و یادشان برود از دستان خالی ام طلب نان کنند.

یا میتوانستم جوانی باشم که بعد از بیست و چند سال درس و مشق و دانشگاه و سربازی و بالا و پایین کردن آگهی های کاریابی بالاخره در زیرزمین بایگانی یک اداره دولتی حقوق اداره کار بگیرم و روزها چند کورس را پیاده گز کنم و حقوق ناچیزم را پس انداز کنم تا دست دختر دایی شیرینی خورده ام را. بگیرم و زیر سقف ۴۵ متری اجاره ای پایین شهر زندگی رویایی ام را شروع کنم.

یا میتوانستم حاجی بازاری صف اول نماز جماعت مسجد محل باشم که سرش توی حساب و کتاب است و دستش به گره گشایی از گرفتاری مردم است و فکرش به دیدن چندین و چند باره خانه خدا.

میبینید چقدر راحت زمان و مکانی که در آن چشم به دنیا باز میکنم میتواند همه چیزم را زیر و رو کند و از من چیزی بسازد که دوست دارد.

.

.

.

بشارت می دهد هر دم عصای پیر در دستم

که مرگ اینجاست... یا اینجاست ... یا اینجاست